مفاهیم و تعاریف راهبری شبکه اینترنت

مفاهیم و تعاریف راهبری شبکه اینترنت

اینترنت در بیان ساده

اینترنت، در ساده ترین تعریف، عبارتست از کامپیوترهایی که در سراسر دنیا به هم متصل هستند، شبکه ای که این کامپیوترها را به یکدیگر متصل می سازد، و براساس متدها و شیوه نامه های خاص انتقال اطلاعات روی این شبکه را انجام می دهد

اصل اینترنت بر این مبنا است من یک کامپیوتر دارم ویکسری اطلاعات ، می خواهم آن را به اشتراک بگذارم با قبول یک سری از قوانین مشترک به شبکه ای وصل می شوم که تمام دنیا بدان وصل می شوند  همگب مانند من با شیوه نامه و قوانین واحد اطلاعاتمان را رد و بدل می کنیم حال این اطلاعات در قالب صفحات وب ، ایمیل و یا فایلها و ... می تواند تعریف شود

شبکه چیست

یک کلام به دو یا چند کامپیوتر و رایانه ای که به وسیله خطوط ارتباطی نظیر خطوط مخابراتی ، داخلی و اینترانت و ... بهم وصل می شوند و باهم اطلاعات اشتراک گذاشته شده را رد و بدل می کنند ، هر شبکه دارای قوانین و  شیوه اجرایی هستند که امکان اشتراک گذاری اطلاعات را فراهم می سازد.

هر شبکه دارای یک کامپیوتر مرکزی با وظیفه مدیریت منابع است که سرور نام دارد سرور وظیفه مدیریت و نظارت بر نقل و انتقال و ارتباطات درونی دیگر کامپیوترهای فعال در شبکه را دارد.

شبکه می تواند متشکل از چندین شبکه باشد که خود در قالب یک شبکه جدید تعریف می شوند، حال اینترنت تمام شبکه های کامپیوتری دنیا است که بهم وصل شده اند و حال تشکیل یک شبکه واحد جهانی به نام اینترنت داده اند خوب تعداد سرورهای اصلی  وحیاتی اینترنت 14 عدد است که در خاک قاره آمریکا قرار دارند و در دست آمریکا است چرا دلیل منشا پیدایش اینترنت مربوط می شود.

منشاء اینترنت کجاست

منشاء اینترنت را می توان در سالهای جنگ سرد یافت، زمانی که احتمال شروع یک جنگ  هسته ای بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی کاملا وجود داشت. در آن سالها وزارت دفاع آمریکا بدنبال یک سیستم مخابراتی  بود که بتواند حتی در مقابل ضربات یک جنگ اتمی دوام آورد و از هم نپاشد.

این پروژه که Arpanet نام گرفت، در سال 1968 شروع شد. این شبکه در اولین قدم (محکم) خود چهار کامپیوتر را در نقاط مختلف آمریکا به هم متصل کرد. خوب، این اقدام در آن سال ها بسیار فوق العاده بود .

بزودی معلوم شد که چنین شبکه ای بطور بالقوه دارای توانائیهای بسیار بیشتری از آنچه مسئولان وزارت دفاع در تصور داشتند، است. تبادل اطلاعات علمی و مهندسی از این نمونه بود.

همچنین معلوم شد که یک شبکه واحد هرگز نمی تواند به هدفی که برای آن در نظر گرفته شده بود (توانایی مقاومت در مقابل ضربه هسته ای) دست یابد. به جای آن تصمیم گرفته شد تا شبکه های موجود به هم متصل شوند و به عبارت دیگر شبکه ای از شبکه ها ساخت شود. نام اینترنت هم از همین جا نشات گرفت. اینترنت اولیه فقط دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی را به هم متصل می کرد و چون تحت کنترل دولت قرار داشت افراد و شرکتهای خصوصی راهی به آن نداشتند.

گسترش اینترنت برای چه بود

این وضع تا سال 1991 ادامه داشت، اما از این تاریخ اوضاع بسرعت دگرگون شد. در این سال بنیاد ملی علوم (NSF)، که بزرگترین تامین کننده مالی  اینترنت بود، سرمایه خود را از آن خارج کرد و اینترنت را بر روی شرکتهای تجاری گشود. و بزودی سیل خروشانی ، که امروز آنرا می شناسیم تبدیل شد، و شروع این رشد انفجاری با شبکه تارعنکبوتی جهانی (وب) همراه بود.

اینترنت یک چیز مستقل نیست که دیگران کامپیوترهایشان را به آن متصل کنند. بلکه اینترنت خود حاصل بهم پیوستن این کامپیوترهاست. در واقع وقتی به کامپیوترهای یک سرویس دهنده اینترنت (ISP) متصل می شوید، کامپیوتر شما هم جزئی از اینترنت می شود.

وب  (Web) چیست ؟

وب همین صفحه ای است که در حال مطالعه هستید وب است اما از نگاه فنی وب عبارتست از تمام اطلاعات بهم پیوسته روی اینترنت.

شما آدرس وبلاگ فن آوری اطلاعات را در مرورگرتان درج می کنید، چه اتفاقی می افتد ، یک سری اطلاعات مدون و استاندارد از یک کامپیوتر در آن سوی جهان برروی کامپیوتر شما سرازیر می شود !! تنها با تعریف وب سادگی این عمل فزونی یافت.

 شبکه تار عنکبوتی جهانی (وب) مدتها پس از اینترنت پا به عرصه وجود گذاشت. کاربرد اولیه اینترنت اساساً برای تبادل اطلاعات و پست الکترونیک بود. تولد وب به سالهای 1989 تا 1991 و به کارهای دانشمندی به نام تیم برنزی - لی در آزمایشگاه اروپایی فیزیک ذرات (CERN)  در سوئیس بر می گردد.

انگیزه وی برای طراحی این استاندارد این بود که اطلاعاتی که افراد نیاز دارند در سندها و فایل هایی در کامپیوترهای مختلف ذخیره شده است تقریباً در تمام این اسناد ارجاعاتی به سندهای دیگر وجود دارد، در آن سند هم ارجاعاتی به سندهای دیگر هست و الی آخر...

این مفهوم که به ابر لینک (Hyper Link) معروف شد، سنگ بنای شبکه تار عنکبوتی جهانی یا وب است.اگربپرسند مدیریت اینترنت بر عهده چه کسانی است؟ اولین جوابی که به ذهن می رسد آن است که اینترنت هیچگونه مدیریت واحدی ندارد و وابسته به هیچ فرد و گروهی نمی باشد.

دلیل موفقیت اینترنت

شاید یکی از دلایل اصلی موفقیت اینترنت این باشد که به کاربرها این احساس را می دهد که کسی حق ندارد برای آنها تعیین تکلیف کند و یا تصمیم گیری خاصی برای آنها انجام بدهد. حتی اگر به تعریف اینترنت نگاه کنید به همین جواب می رسید: اینترنت مجموعه ای از شبکه های به هم پیوسته است که حتی از کار افتادن یک یا چند شبکه باعث قطع کل شبکه نمی شود ولی متاسفانه در این تعریف معین نشده که این شبکه ها از طریق چه مراکزی به هم متصل می شوند. در این تعریف مشخص نشده که اگر شما سایتی داشته باشید که بر روی یکی از همین شبکه ها باشد و روزی از سرویس دهی باز بماند به سراغ چه کسی باید بروید. در اینجاست که شرکت ICANN وارد صحنه می شود.

 سازمان ICANN سازمانی که فکر می کنند حاکم اینترنت است

ICANN سازمان کوچکی است که وظایف بزرگی بر عهده دارد. از وظایف اصلی این سازمان مدیریت آدرس ها و نام های اینترنتی است و در درجه اول این وظیفه را دارد که برای هر یک از سایتهای اینترنتی یک نام و یک شماره (IP) مشخص کند.

برای انجام دادن این کار، این سازمان 14 سرور در سراسر دنیا راه اندازی کرده است که به سرورهای پایه ای (Backbone) معروفند و با نام های A-M نامگذاری شده اند. اگر روزی بر اثر حمله گسترده اینترنتی و حتی تصمیم خود سازمان ICANN این 14 سرور باهم از شبکه خارج شوند، اینترنت به سادگی از کار می افتد. این سازمان زمانی تاسیس شد که دولت آمریکا تصمیم گرفت از کنترل انحصاری اینترنت دست بردارد و آن را جهانی کند و اداره نام های اینترنتی را به دانشگاه کالیفرنیا سپرد

یک توضیح

سرور یا همان میزبان در شبکه نقش مدیریت دارد، در شبکه کوچک سرور یک کامپیوتر است که در اصل هریک از کامپیوترها را نام گذاری می کند ، بدان آدرس منحصربه فرد می دهد ، اختیارات ؛ نوع اشتراک ، نوع ارتباط و تمام مسایل مربوط به نقل و انتقال شبکه را سرور تعیین می کند اما در اینترنت این سرورها کوچک وجود دارد اما درنهایت به 14 سرور ختم می شود

داستان چهارده سرور اینترنت

این چهارده سرور ، از کامپیوترهایی تشکیل شده است که در سراسر خاک آمریکا مستقر هستند و تحت حمایت و سیاست ایالات متحده قرار دارند ، تمام سیاستها نقل و انتقالات اطلاعات اهم از صفحات اینترنتی یا وب ، پست الکترونیکی یا همان ایمیل و ... برعهده این چهارده سرور است و حتی میزبانی اطلاعات هم به صورت مستقیم یا با واسطه برعهده این 14 سرور است.

حال فرض کنید دولت آمریکا عشق کندکه از فردا این 14 سرور را خاموش کند به راحتی اینترنت خاموش و منهندم و به عبارتی مرده می شود البته اگر یکی از این 14 سرور باقی بماند همچنان اینترنت پرتوان است و ممکن است بخشی از اطلاعات و سرویسها قطع شود مانندبسیاری از زمانها که برخی از سایتها بالا نمی آید.

. ICANN توسط این دانشگاه تاسیس شد. در اساسنامه این سازمان آمده است که وابسته به هیچ فرد، کشور و دولت خاصی نمی باشد ولی دولت آمریکا نفوذ غیر قابل انکاری بر روی این سازمان دارد و سیاستهای خود را به آن تحمیل کرده است.

ICANN و اروپاییها

اروپاییها همیشه بر این مسئله تاکید کرده اند که این درست نیست که آنها هیچ مرجعی برای دفاع از حقوق خود در اینترنت نداشته باشند، در حالیکه تعداد کاربران اروپائی ازآمریکائی بیشتر است و زمان آن فرا رسیده که یک سازمان مستقل قدرتمند این وظایف را به جای ICAAN بر عهده بگیرد.

 آنها بر این تاکید می کنند که ICANN سازمانی وابسته است و باید تعطیل شود و شورای بین المللی از سراسر دنیا وظایف آنرا برعهده بگیرد. ولی مشکل اینجاست که آمریکا به این آسانی موقعیت فعلی خود را نمی خواهد از دست بدهد. آنها می گویند چرا ما باید به حرفهای کشورهایی مثل ایران، سوریه و عراق در مورد سیاست گذاری اینترنت گوش کنیم؟ و اگر روزی سرور G را که در وزارت دفاع آمریکا قرار دارد به جای دیگری منتقل کنیم امنیت ملی ما به خطر خواهد افتاد. متاسفانه چون هیچ مرجعی بر کار ICANN نظارت ندارد همه باید در مقابل آن تسلیم شوند.

 تغییر در ساختار ICANN

چندی پیش هنگامی که حملات وسیعی بر علیه سرورهای اصلی اینترنت آغاز شد شرکت Verisign که از بزرگترین شرکتهای ثبت آدرس می باشد و سرور اصلی با نام J را در اختیار دارد تصمیم گرفت این سرور را به دلایل امنیتی به جای جدیدی منتقل کند. ولی ICANN به دلایلی با این تصمیم مخالفت کرد ولی در نهایت Verisign موفق شد حرف خود را بر کرسی بنشاند. اتحادیه اروپا از ICANN تقاضا کرد که این سازمان متعهد شود اطلاعات مربوط به این اتحادیه مورد نفوذ دولت آمریکا قرار نگیرد که این تقاضا هم رد شد.

البته به تازگی چندی از اعضای ICANN به این پی برده اند که این سازمان برای بقا نیاز به تغییرو تحولات اساسی دارد و مشخص است که این سازمان دچار دردسر شده و نیاز به چرخش کامل در سطح مدیریت دارد. البته به آن معنی هم نیست که ایالات متحده دست از کنترل و رهبری این سازمان بر دارد.